Wojciech Fangor

Urodził się w 1922 w Warszawie.W czasie wojny studiował prywatnie
u T. Pruszkowskiego i F.S. Kowarskiego, w 1946 ukończył
warszawską ASP. Początkowo próbował znaleźć własną formułę
realizmu socjalistycznego (Matka Koreanka, 1951). Zniechęcony
do socrealizmu zwrócił się w stronę plakatu i grafiki, potem szukał
własnej formuły plastycznej, malując obrazy o uproszczonych
formach. W 1958 w Warszawie wykonał prekursorską wobec
environments kompozycję przestrzenną, przy użyciu swoich obrazów
(wystawa Studium przestrzeni, wspólnie z S. Zamecznikiem).
Wtedy też zaczął malować pulsujące barwami abstrakcyjne obrazy,
dające wrażenie ruchu. Na początku lat 60-tych wyjechał za granice
i w 1966 zamieszkał na stałe w USA, gdzie eksperymenty abstrakcjonisty
łączył z bliskim hiperrealizmowi malarstwem figuratywnym.
W roku 1999 powrócił do kraju.
Wojciech Fangor jest jednym z nielicznych polskich artystów powojennego
okresu, którzy swoim dziełem wyprzedzili czas w skali
światowej. Jest do tej pory także jedynym polskim artystą, który
miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym
Jorku. Artysta zasłynął przede wszystkim, jako twórca inspirowanych
op-artem przestrzeni, które tworzył głównie w latach 60-tych
i 70-tych.