Kazimierz Zieliński

Studia rzeźbiarskie podjął w 1946 roku w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, od 1949 roku studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie od 1950 powierzono mu obowiązki asystenckie. Współpracował z prof. Tadeuszem Breyerem i prof. Marianem Wnukiem.

Związany z warszawską ASP od 1959 roku organizował a potem kierował Zakładem Metalu. Prof. Kazimierz Zieliński nie ograniczał się do czystej rzeźby, lecz współpracował przy projektowaniu architektury, tworzył formy wystawiennicze i scenograficzne, projektował medale i tablice pamiątkowe. Ważniejsze realizacje rzeźbiarskie znajdują się m.in. w Warszawie, Kopenhadze, Olsztynie, Kętrzynie, Płocku, Ostrołęce, zaś prace znajdują się w muzeach i zbiorach prywatnych w kraju oraz w USA, Rosji, Danii, Holandii, Kanadzie, Norwegii, Niemczech, Szwecji, Włoszech.

Artysta otrzymał szereg prestiżowych nagród, m.in. I Nagrodę na Festiwalu Młodzieży w Berlinie w 1951 roku, nagrodę Ministra Obrony Narodowej III st. w 1963 roku oraz II st. w 1974, 1977 i 1985 roku, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II st. w 1974 i 1977 roku i in.
W twórczości Kazimierza Zielińskiego najważniejsze miejsce zajmował akt kobiecy i w wielu miastach znajdują się realizacje rzeźbiarskie zarówno wielkich, jak też małych form. W linorytach i płaskorzeźbach można odnaleźć tematykę marynistyczną i wojskową - związaną z osobistymi przeżyciami i doświadczeniami Artysty.

Drugim, bardzo istotnym nurtem w życiu prof. Kazimierza Zielińskiego, była praca pedagogiczna na Wydziale Rzeźby w warszawskiej ASP, którą kontunuował nieprzerwanie od 1950 r aż do przejścia na emeryturę.