Wioletta Jaskólska. Miasto en grisaille.
WYSTAWA ARCHIWALNA
MIASTO EN GRISAILLE / WYSTAWA MALARSTWA WIOLETTY JASKÓLSKIEJ
Artyści: Wioletta Jaskólska
Miejsce: Galeria 101 Projekt, Nowy Świat 53
Daty: 06.12.-09.01.2015
Od kilku lat głównym motywem malarstwa Wioletty Jaskólskiej są weduty. Po Paryżu, Birmingham, Sienie, Lizbonie, czy Salzburgu „portretuje“ również rodzime miasta jak np. Warszawa, czy Lidzbark. Na wystawie „Miasto en grisaille“ prezentowane są prace z ostatnich lat 2013-14. To przede wszystkim pejzaże z Warszawy oraz Łodzi; widoki ujmowane zarówno w szerokim kadrze, z perspektywy lotu ptaka, jak i te z pojedynczymi obiektami, czy samymi detalami architektonicznymi. Weduty warszawskie upamiętniają obrazy, których już nie ma – modernistyczną, czy PRL-owską funkcjonalną architekturę, szerokie ulice z potokiem anonimowych sylwetek, czy puste place. Warszawę autorka maluje z dużym sentymentem, starając się przywołać wspomnienia z lat dziecinnych. Korzysta z gotowych zdjęć, pocztówek, które ułatwiają rekonstrukcję zapamiętanych kadrów. Ograniczona w zasadzie do dwóch barw gama służy dodatkowemu uwypukleniu czystości funkcjonalistycznej architektury. Autorka pokazując specyficzne piękno zabytków minionej epoki, składa swoisty hołd „źle urodzonym“, przez lata deprecjonowanym obiektom. W przypadku Łodzi Jaskólską intrygują widziane z lotu ptaka plany urbanistyczne, „geometria“ miasta, siatki ulic tworzące wewnętrzny jego krwiobieg. Zarówno wielkoformatowe, jak i kameralne płótna utrzymane są w monochromatycznej gamie barw świetlistych bieli, srebrzystych szarości i czerni. Wykonane zostały en grisaille, zróżnicowane wyłącznie walorowo. Prace malowane są jakby pośpiesznie, szkicowo, impresyjnie, materia płótna raz jest gładka, kiedy indziej potraktowana bardziej fakturalnie, impastowo, uwidacznia dukt pędzla. Pomimo minimalistycznej formy oraz ograniczonej gamy barw, weduty Jaskólskiej przyciągają dynamizmem i świetlistością koloru.
Magdalena Durda-Dmitruk
Wioletta Jaskólska (ur. 1969 r., Lidzbark Warmiński)
Studiowała na Wydziale Artystycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie oraz na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z grafiki uzyskała w 1995 r. w pracowni prof. M. Snocha. W 2003 r. obroniła doktorat, a w 2010 r. zamknęła przewód habilitacyjny z zakresu malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1996 r. pracowała w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, w pracowni prof. Wojciecha Sadleya. Obecnie na stanowisku profesora w Instytucie Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie prowadzi zajęcia z malarstwa i rysunku.
W 2001 r. przebywała na stypendiach: w Paryżu (stypendium Fonds d’Aide Aux Lettres Polonaises Independantes), a w 2002 r. w Rzymie (stypendium Fondazione Giovanni Paolo II). Uprawia malarstwo sztalugowe, malarstwo na jedwabiu i rysunek, zajmuje się także aranżacją wnętrz. W dorobku ma 38 wystaw indywidualnych i ok. 80 zbiorowych w kraju i za granicą.
Tematem jej prac z ostatnich lat są weduty. W monochromatycznej gamie srebrzystych bieli i szarości utrwala swoiste portrety Paryża, Birmingham, Sieny, Lizbony, Salzburga, ale też Warszawy, czy Łodzi oraz rodzimego Lidzbarka.