Poruszenie / Mateusz Sikora

Artyści: Mateusz Sikora

Miejsce: Galeria -1

Daty: 7.10 - 25.10.2015

Mateusz Sikora jest absolwentem wydziału rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Melbourne w Australii. Jego prace były pokazywane na wystawach indywidualnych m.in. w Berlinie, Sztokholmie, Melbourne oraz kilkakrotnie w Warszawie. Uczestniczył w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych m.in. w: Australii, Niemczech, Belgii, Holandii, we Francji i Polsce. Laureat Złotego Medalu “Wczoraj i dziś” (Galeria ZAR, 2003) oraz nagród The VCA Encouragement Award (Melbourne, 1993) i The Friends of the VCA Encouragement Award (Melbourne, 1992). Pracuje w Krakowie i Warszawie. Syn fotografa Tomasza Sikory, wnuk malarki Joanny Koreckiej-Sikory i Stanisława Sikory, rzeźbiarza.

„PORUSZENIE” jest kolejnym etapem po „ODWILŻY”, będącym jednocześnie częścią cyklu, którego tematem jest człowiek jako wrażliwa istota będąca w ruchu. „ Odwilż” była przedstawiona jako początek życia, wolności i ruchu, a jednocześnie była przemianą narzucającą ten ruch. Upadaniem i porażką, ale też podnoszeniem się i sukcesem. Traktowała o transformacji z bezruchu i skostnienia w ruch i chaotyczną płynność. „Poruszenie” jest próbą uchwycenia tego pierwszego momentu, kiedy rodzi się impuls do ruchu. To głowa staje się tu punktem odniesienia. Głowa jako przestrzeń umysłu, w której powstaje aktywność ciała. Rozważaniem jest tu wpływ stanu psychicznego na jakość ruchu, jego siłę i wyraz. Umysł, poddający działanie kontroli, ocenia i sprawdza. Przyjmując negatywne bodźce zewnętrzne, odzwierciedla to grymasem, zaciśnięciem, a następnie zesztywnieniem całego ciała. Kiedy jednak przestrzeń oddziałuje pozytywnie, ciało w ruchu staje się naturalne i elastyczne, poszukujące nowej ścieżki. Te poruszone, otwarte, prawdziwe i wrażliwe głowy są tutaj najważniejsze. Są one w stanie ponieść wyobraźnię dalej, tak aby odbiorca mógł sam stworzyć swoją własną wersję ruchu całego ciała, którego nie widzi. Poruszenie w przestrzeni umysłu jest niejednokrotnie bardziej intensywne niż to fizyczne. To w głowie powstaje myśl wywołująca emocje w ciele. Tutaj rzeźby głów są pod wpływem wyobrażonego ożywienia umysłu, który powoduje swobodny, niczym nieskrępowany ruch ciała - prawdziwy, jakikolwiek by nie był. Proces powstawania rzeźb zaczynał się od trójwymiarowych szkiców w skompresowanej wersji styropianu, tzw „piance”. Lekkość tego materiału pozwalała na szybki zapis ruchu w docelowej formie i wielkości. Przełożenie piankowych prototypów na stal nadało im ciężar, co można odnieść do ruchu nabierającego ociężałości w wyniku emocji. Etapem końcowym było ręczne „drapanie” spawanych rzeźb papierem ściernym. To pozbawia stal naturalnego jej chłodu i nadaje materiałowi miękkość. Wszystkie te części procesu tworzenia rzeźb w „Poruszeniu” są symbolem procesów umysłowych i fizycznych człowieka, dążącego do harmonii.