MALOWANE I RZEZANE/ Magdalena Shummer-Fangor i Piotr Gawron

Artyści: Magdalena Shummer-Fangor i Piotr Gawron

Miejsce: Galeria 101 Projekt

Daty: 21.11 - 30.11.2019

W malarstwie Magdaleny Shummer-Fangor panuje wszechobecny przepych kolorów i złożoność form. Płasko malowane plany nakładają się na siebie, wypełniając szczelnie każdy milimetr płótna. Artystka, okiem bacznego obserwatora, czerpie z otaczającej ją rzeczywistości. Malowani z niezwykłą precyzją bohaterowie spotykają się na płótnach w kompilacjach, które w prawdziwym świecie nie miałyby prawa powstać. Rzeczywistość jest tu jedynie inspiracją, a głównym środkiem - niczym nieograniczona wyobraźnia. Tym sposobem w korowodzie zwierząt zgodnie maszerują obok siebie okazy z różnych kontynentów i epok. Fauna należy niewątpliwie do ulubionych tematów artystki, ale nie jest jedynym obecnym w jej twórczości. Tło, które wypełnia obrazy, to najczęściej pieczołowicie malowany świat roślin, oddany z precyzją - od najmniejszego listka po zróżnicowany dywan kwiatów, sięgający po horyzont. Świat z obrazów Magdaleny Shummer-Fangor jest światem pogodnym, pełnym szczęścia, pozbawionym jakichkolwiek elementów, które mogłyby zaburzyć jego spokój. Wydaje się, że to nie obserwatorzy podziwiają przedstawione sytuacje, lecz bohaterowie obrazów zebrali się na chwilę, by z drugiej strony popatrzeć z zaciekawieniem na widza, który może jedynie zastawiać się skąd przybyli i jak daleko sięga ta niesamowita wizja. Świat przedstawiony sprawia przy tym wrażenie ogromnego. Artystka maluje głównie w technice olejnej na płycie, ale tak jak chętnie sięga do otaczającej ją codzienności po interesujące tematy, tak również nie pozostaje obojętna na nowe rozwiązania techniczne. Na wystawie po raz pierwszy zaprezentowany został również cykl prac malowanych na blachach, który artystka stworzyła podczas swojego pobytu w Stanach Zjednoczonych. Inspiracją dla niej były kolekcjonowane tam przeróżne szyldy i tabliczki. Formy użytkowe o funkcji informacyjnej w świecie Magdaleny Shummer-Fangor stają się pewnymi symbolami, wpisującymi się w idylliczny charakter jej twórczości.Twórczość Piotra Gawrona jest zjawiskiem wyróżniającym się na tle współczesnej rzeźby. Jest to sztuka znajdująca zarówno obok nowatorskich rozwiązań, jak i tradycyjnego dążenia do uzyskania maksymalnego piękna. Pozorna prostota - w treści i w formie - jest środkiem, dzięki któremu artysta opowiada historię o człowieku i dla człowieka. Bryłowatość formy sprawia, że odbiór treści nie zostaje zaburzony żadnymi zbędnymi elementami. Gawron korzysta zarówno ze znanych od wieków motywów kulturowych - mitologii, tradycji chrześcijańskiej, tematów zaczerpniętych z literatury, jak i tych mniej oczywistych, pochodzących, chociażby z ludowych wierzeń. W niezwykle ciekawy sposób przekształca je na potrzeby oryginalnej, osobistej ikonografii. Obok Makbeta może stać wiejski śpiewak Zapiewajło. Rydwan ciągnięty jest przez woła, uprowadzona Sabinka zgubiła gdzieś buta, a mężczyzna przeniesiony wprost z twórczości Chagalla nie ma wystarczająco dużo siły, by wznieść się nad miasto ze swą ukochaną. Piotr Gawron pokazuje ludzi nie takich, jakimi są, ale takich, jakimi obawiają się stać. Robi to jednak z niezwykłym poczuciem humoru. Za pomocą bardzo trafnego żartu demaskuje ludzkie słabości. Oryginalne jest także podejście artysty do strony formalnej. Po okresie tworzenia właściwie wyłącznie w brązie (m.in. znany cykl „Kuchnia Polska”), poświęcił się on rzeźbie w drewnie – materiale doskonale znanym mu już od czasów edukacji w zakopiańskim Liceum Sztuk Plastycznych. Niezwykle istotny w tych realizacjach jest - co w przypadku rzeźby nie jest zjawiskiem częstym - kolor. To dzięki niemu udaje się uzyskać niezwykłą ekspresję przedstawień, spotęgowaną za pomocą wykorzystania kontrastowych barw. Połączenie tych elementów sprawia, że obok tej twórczości nie da się przejść obojętnie. Kurator wystawy: Paulina Świerczyńska